درک تسطیح تخت در پرینترهای سه بعدی FFF « Fabbaloo

دقیقاً چگونه “تراز کردن تخت” روی چاپگر سه بعدی FFF کار می کند؟

من اخیراً با برخی از اپراتورهای چاپگر سه بعدی مبتدی روبرو شدم که کاملاً نمی‌دانستند وقتی تخت همسطح می‌شود چه اتفاقی می‌افتد، بنابراین فکر می‌کنم زمان توضیح فرا رسیده است.

“همسطح کردن تخت” اصطلاحی است که اغلب هنگام نگاه کردن به پرینترهای سه بعدی FFF می شنوید، و این به این دلیل است که واقعاً بسیار مهم است.

هدف این است که اطمینان حاصل شود که اولین لایه چاپ به خوبی به تخت می چسبد. اگر به اندازه کافی خوب نچسبد، می تواند در حین چاپ جدا شود و این می تواند نه تنها باعث از بین رفتن چاپ شود، بلکه ممکن است به خود دستگاه نیز آسیب برساند.

در قدیم تخت را به صورت دستی تراز می کردیم، معمولاً با تنظیم شیب تخت با پیچ و مهره های زیر. گاهی اوقات چرخ های تنظیم دوستانه تری وجود دارند که راحت تر می چرخند.

اصلاً چرا این کار را انجام دهید؟ مشکل این است که محورهای حرکتی X و Y کاملاً مستقیم هستند. اگر حرکت آنها دقیقاً موازی با بستر نباشد، بین اکستروژن و بستر فاصله ایجاد می شود. این شکاف هوا نقطه ضعیفی برای چسبندگی بستر است. اگر به اندازه کافی بزرگ باشد، خطر جدا شدن را داریم.

فرآیند تسطیح دستی دو محور و بستر را کاملاً موازی با یکدیگر قرار می دهد. وقتی این اتفاق می‌افتد، همانطور که در بالا نشان داده شده است، یک اکستروژن عالی دریافت می‌کنید – با فرض اینکه Z-gap خود را به درستی تنظیم کرده‌اید، اما این یک داستان برای یک روز دیگر است.

این همه خوب است، اما این پایان داستان نیست. معلوم می شود که در بسیاری از موارد تخت در واقع صاف نیست! در حالی که ممکن است از نظر بصری صاف به نظر برسد، ممکن است تغییرات جزئی در سطح ایجاد شود که باعث ایجاد تپه ها و دره ها می شود.

در دنیایی که اندازه‌های لایه‌ها برای چاپ‌های ظریف‌تر کوچک‌تر می‌شوند، آن دره‌ها جایی هستند که ممکن است دوباره شکاف‌های هوا را ببینیم، حتی زمانی که سطح و محورها کاملاً موازی باشند.

در اینجا ما می توانیم آن اتفاق را ببینیم. نازل در امتداد مسیر کاملا مستقیم خود حرکت می کند، در حالی که سطح چاپ کمی در زیر بالا و پایین می چرخد. این ممکن است یک مشکل جزئی به نظر برسد، اما بسته به هندسه قطعه و مکان های خاص روی تخت چاپ، ممکن است مشکل چسبندگی باشد.

تسطیح مش راه حل است. در این فرآیند خودکار، چاپگر سه بعدی FFF از نوعی حسگر (که در دستگاه متفاوت است) برای اندازه گیری تفاوت ارتفاع سطح چاپ استفاده می کند. اینها با هم جمع می شوند تا یک “نقشه” را تشکیل دهند که مدل سه بعدی سطح است.

جمع آوری حسگر معمولاً به صورت آرایه ای از نقاط انجام می شود. معمولاً یک مجموعه 5×5 از 25 امتیاز جمع آوری می شود. گاهی اوقات 6 × 6 یا حتی 7 × 7 است. در هر صورت چاپگر سه بعدی بین نقاط تعمیم می یابد تا ارتفاع تخت را در هر نقطه مشخص تخمین بزند.

برخی از سیستم ها شامل نقاط بیشتری هستند که می تواند دقیق تر باشد. با این حال، جمع آوری آن نقاط ممکن است زمان بیشتری ببرد. برخی از سیستم ها تخت را تنها یک بار کالیبره می کنند و پس از آن فقط زمانی که شما آن را درخواست می کنید، در حالی که برخی دیگر سطح بندی را در هر کار بررسی می کنند.

چاپگر سه بعدی چگونه از این اطلاعات ارتفاع استفاده می کند؟ ارتفاع نازل را هنگام عبور از سطح چاپ کمی تنظیم می کند. اگر تپه ای بالا می آید، نازل کمی بلند می شود و بالعکس. این امر به اکستروژن اجازه می دهد تا کاملاً از کانتور سطح چاپ پیروی کند و بهترین چسبندگی ممکن را به دست آورد.

به یاد داشته باشید که چاپگر سه بعدی نمی تواند از نظر فیزیکی تخت را “صاف کند”. فکر می کنید چه اتفاقی می افتد؟ آیا تخت را به شکل مناسبی در می آورد؟ نه، تخت همیشه ثابت می ماند. فقط نحوه استفاده از آن تغییر می کند.

اما بقیه قسمت های چاپ چطور؟ چه اتفاقی می افتد؟ در اینجا می بینیم که لایه های بعدی بر روی اولین لایه موج دار ساخته شده اند. خوب است زیرا تغییرات آنقدر کوچک هستند که واقعاً اهمیتی ندارند: به یاد داشته باشید که قبل از کالیبراسیون نمی‌توانید تپه‌ها و دره‌های تخت چاپ را با چشمان خود ببینید. شما واقعاً نمی توانید همان را در چاپ مشاهده کنید.

اگر می توانید تغییرات را ببینید، پس مشکل دیگری وجود دارد: صفحه چاپ شما به قدری تاب خورده است که اصلاً نباید از آن استفاده کنید. اگر اینطور است، صفحه را با چیزی صاف تر جایگزین کنید. یا، زیر آن را بررسی کنید تا ببینید آیا مقداری زباله وجود دارد که باعث ایجاد تپه غیرمنتظره شده است.

Leveling این روزها بیشتر توسط سازندگان پرینترهای سه بعدی FFF رومیزی تکمیل شده است، بنابراین نباید زیاد نگران آن باشید. اما همچنین مهم است که بفهمیم واقعاً چه چیزی در حال وقوع است.