ظهور چاپگرهای رومیزی کاربر پسند « Fabbaloo

من آنچه را که فکر می کنم کمی تغییر در بازار چاپگرهای سه بعدی رومیزی می بینم: خریداران شروع به اهداف متفاوتی کرده اند.

چاپگرهای سه بعدی رومیزی از حدود سال 2009، زمانی که پتنت های اولیه FDM منقضی شدند، وجود داشته اند و بازار را برای توسعه دستگاه های ارزان قیمت FFF باز می کند. بعداً چاپگرهای سه بعدی رزینی ظاهر شدند. هر دوی این نوع دستگاه ها در بازار جهانی فناوری افراد و شرکت ها فرود آمدند.

از ابتدا همیشه دو نوع اصلی از اهداف پرینتر سه بعدی رومیزی وجود داشت: ساخت قطعات برای برخی اهداف، و بهتر کارکردن خود دستگاه.

قطعاً این را دیده‌اید: افرادی هستند که به سرعت قطعات جدیدترین دستگاه خود را سوراخ می‌کنند، و دیگرانی هستند که یک بار دیگر دستگاه خود را با جدیدترین اکسترودر، صفحه چاپ، نرم‌افزار، کانال‌های خنک‌کننده، نگهدارنده قرقره و غیره ارتقا می‌دهند.

هر دوی اینها اوکی هستند. هر کسی اهدافی دارد و برای رسیدن به آنها هر کاری را که نیاز دارد انجام می دهد. ممکن است در یک اردوگاه یا اردوگاه دیگر باشید، یا گاهی بر اساس شرایط روز بین آنها جابجا شوید.

تغییر اهداف

با این حال، اخیراً تعداد فزاینده‌ای از موضوعات بحث را در پلتفرم‌های مختلف مشاهده می‌کنم که چیزی شبیه به این را می‌گویند:

“من اکنون از ارتقا، تعمیر و بهینه سازی مداوم Ender-3 قدیمی خود خسته شده ام و به فکر تغییر به یک ماشین Bambu / Prusa / غیره هستم، بنابراین لازم نیست نگران دستگاه باشم و فقط قطعات بسازم.”

نسخه‌های Creality Ender-3 محبوب‌ترین ماشین‌های چند سال پیش بودند و هزاران دستگاه فروخته شد. برای بسیاری این اولین تجربه آنها در دنیای پرینت سه بعدی بود.

با این حال، ماشین های چند سال پیش در مقایسه با گزینه های امروزی کاملاً ابتدایی بودند. آنها واقعاً به مراقبت و دستکاری زیادی نیاز داشتند تا بتوانند با اطمینان کار کنند. انجمن‌های کاملی برای اصلاح این ماشین‌ها برای کارکرد بهتر آن‌ها اختصاص داده شده‌اند.

سپس بیش از یک سال پیش بامبو تجهیزات خود را با X1C معرفی کرد و چندین مدل دیگر از جمله A1 Mini ارزان قیمت را دنبال کرد. این ماشین‌ها نه تنها به مراتب سریع‌تر چاپ می‌کردند، بلکه می‌توانستند چاپ‌هایی با کیفیت بسیار بالا و تقریباً بدون تغییر یا اصلاح تولید کنند. کاملاً تغییری نسبت به دنیای DIY ماشین‌های قدیمی Ender-3.

یک سال بعد اکنون شاهد هستیم که تعدادی از اپراتورهای Ender-3 در حال تجدید نظر در اهداف خود با چاپگر سه بعدی خود هستند. آنها دیگر به اصلاح راضی نیستند. این کاملاً قابل درک است: اگر بتوانید دستگاهی را طوری تنظیم کنید که بهتر از هر چیزی که می توانید بخرید، آن را تغییر دهید، عالی است. اگر ترفندهای شما به قابلیت های تجهیزات جایگزین جدید نمی رسد، پس چرا آنها را انجام می دهید؟ برای بسیاری از مردم، چند سال بهینه سازی ماشین ممکن است باعث شده باشد که متوجه شوند این کار به اندازه گذشته سرگرم کننده نیست.

حرکت به سمت چاپ سه بعدی

من این را آغازی برای دور شدن از دنیای DIY پرینت سه بعدی رومیزی می دانم. نه، منظور من این نیست که DIY از بین می رود – همیشه وجود خواهد داشت، اما در فضای کوچکتر. اکثر خریداران از این نقطه به بعد احتمالاً از نوع «می‌خواهم قطعات چاپ کنم» هستند، نه از نوع «می‌خواهم ماشین‌ها را اصلاح کنم».

این به کجا می رود؟ من به دنیای پرینترهای دو بعدی نگاه خواهم کرد. همه یک چاپگر کاغذ دارند و تقریباً هیچ کس آن را تغییر نمی دهد. آنها در واقع جعبه های سیاهی هستند که فقط آنچه را که به آنها گفته می شود انجام می دهند و به ندرت خراب می شوند.

اگر روند فعلی در توسعه فناوری و اهداف اپراتور مسیر خود را حفظ کند، این می تواند بازار پرینترهای سه بعدی رومیزی در چند سال آینده باشد.

طرفدار کدومی؟ اصلاح یا چاپ؟